-kül-
Platon kitapları için ebedi çocuklarım demişti, ben öyle düşünmüyorum. Hoş Platon’da ne düşündüğümü umursamıyor zaten.
Kaşınmaya başladım, sineklerden (öldüremediklerimden biri) kolumu ısırdı sanırım, şişti biraz. Bir güne iki ölü çok fazla, ona karışmayacağım. Henüz diğerinin acısını atamadım üstümden. O kolumu ısıradursun ben de müzik seçeyim. Evrilip gidelim, ben işime o doğasına. Gerçekliğe olan tavrı vahşice ve içgüdüsel olabilir ama sınava hazırlanmak için gösterdiğim mücadele çok daha vahşiceydi. O başkasının kanıyla besleniyor ben kendi kanımla. Hayata tutunmaya çalışan bir sivrisinek yaşama yüklediğim anlamı değiştirebilir.
Başım dönmeye başladı hafiften, sebebini biliyorum. Bu yazı bittikten sonra duş alıp kahve içicem, sigarayı yazmama gerek yok zaten. Umarım duştayken bayılmam. Erken bayılan biri olduğumu söylemiş miydim? artık biliyorsunuz. Okuma lambasını kapattım. İçerisi aydınlandı artık, güneş yine doğdu. Yazmak için ona sığınıyorum. Hava ılık. Boynum, yüzüm, sırtım, ellerim…
Nem burun deliklerimden girip; iç organlarımı taciz ediyor. Anlamlı bir bitirme cümlesi nasıl olmalı bilmiyorum! o yüzden şuan için sizlere hoş kalın demekle yetiniyorum.
